امروز آخرين جلسه كلاس مديريت تحول و اجراي برنامههاي استراتژيك بود. به جرات ميتونم بگم كه بهترين كلاسي بود كه طي اين دوره شركت كرده بودم. نه اينكه سيلابس خوبي داشته باشه و يا اينكه بچهها رفتن پي گرايشهاي خودشونو و كلاس خلوته و از اين حرفها. فقط يه دليل داشت. اون هم استادش بود. كساني مثل دكتر سهراب خليلي شوريني كمتر پيدا ميشن. كسانيكه وقتي حرفي ميزنند به مغز آدم پونس ميشه. محاله آدم يادش بره. چون خوب ميتونن اون حرفه را به مثال مناسبي، كه حاصل سالها تجربه هست، بچسبونن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر