14در روزه اگر پديد شــــد رنج
گنج دل ناپديد با ماســـــــــــت
كـرديم ز روزه جان و دل پاك
هر چند دل پليد با ماســـــــــت
روزه به زبان حال گـــــــــويد
كم شو كه همه مريد با ماسـت
از مي كنند روزه گـشــــــــــا طالبان يار
زان جا كه پرده فروشي عفو كريم توستحافظ ،غزليات، 246
اي چار راه سينما سعدي (اشاره به ساختمان قديمي خوابگاه)، اي بچه آبادان (اشاره به خودش)، اينم داريوش (ضبط را روشن كرد).
يادتونه اُو وَقتا چِقَد اذيتمون كرديد، حالا اِقَد كُلُمي ريخته تو شهر كه قدر بچه‌هاي باكلاس و خوش تيپ آبادان را بدونيد.
چو آهنگ رفتن كند جان پاك چه بر تخت مردن چه بر روي خاك
بک روز آفتابی در جنگلی سرسبز خرگوشی بیرون لانه اش نشسته بود و با جدیت مشغول تایپ مطلبی با ماشین تحریر بود. روباهی که از آن حدود رد میشد، توجهش جلب شد.
- هی گوش دراز... داری چی کار میکنی؟
- ها ؟ پایان نامه مینویسم !
- چه بامزه! موضوعش چیه؟
- راستش دارم در مورد اینکه خرگوشها چه طور روباه رو میخورن تحقیقی انجام میدم.
- مسخره است. هر احمقی میدونه که خرگوشا روباه ها رو نمیخورن یعنی نمی‌تونن بخورن.
- جدی؟! با من بیا تو خونه تا بهت نشون بدم.
هردو وارد لانه خرگوش می شوند.. پنج دقیقه بعد خرگوش درحالیکه مشغول خلال کردن دندانش با یک استخوان روباه است از لانه اش خارج میشود و دوباره مشغول تایپ می شود. چند دقیقه بعد گرگی از آنجا رد میشود.
- هی! داری چی کار میکنی؟
- روی تزم کار میکنم.
- هاها... چه با نمک... تزت در مورد چیه؟... انواع هویج؟
- نه. درباره اینه که خرگوشا چه طور گرگا رو میخورن.
- عجب پایان نامه چرندی... کدوم احمقی پروپوزال تورو قبول کرده... حتی
این مگس هم میدونه که خرگوش نمی تونه گرگ بخوره
- جدی؟... امتحانش مجانیه... بیا تو خونه تا بهت نشون بدم
هردو وارد لانه خرگوش می شوند و درست مثل صحنه قبلی خرگوش درحالیکه مشغول لیس زدن استخوان گرگ است خارج میشود.
صحنه غافلگیرکننده: یک شیر درنده که از شانس خرگوش فقط علاقه به گوشت روباه و گرگ دارد داخل غار لمیده و خرگوش با خیال راحت در گوشه دیگری روی موضوع پایان نامه اش کار میکند.
نتیجه : مهم نیست که موضوع پایان نامه تو چقدراحمقانه است، مهم این است که استاد راهنمای تو کیست!!!!!!!
دم دماي غروب يك روز تابستونی بود. تو خونه بنايي داشتيم و كارگرا از صبح میومدن و تا ساعت شش و هفت عصر كار مي‌كردند و مي‌رفتند. اما كار جوشكاري را نمي‌شد گذاشت براي فردا. استاد جعفر جوشكار عينك جوشكاري رو چشاش بود و مشغول كارش بود. وقتي با سيني چايي رسيدم به پشت بوم؛ حاج عزيز كه از معمارهاي قديمي شيراز بود با بابام وايساده بودن و داشتن در مورد كارهاي باقيمانده و اجرت بنا و غیره حرف مي‌زدند. بابام اشاره كرد كه سيني را بذارم كنار دست بنا تا حرفشون تموم بشه و بيان چايي بخورند. وقتي اومدند حاج عزيز رو به جوشكار كرد و گفت بچه ی كجايي؟
