تا دهــن بســــته ام از نوش لـبان مـیـبـرم آزار
من اگر روزه بگـــیرم رطــــب آید ســــــــر بازار
تا بهــار اســت دری از قفــس مــن نگشـــاید
وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار
هرگز این دور گل و لاله نمی خواستم از بخت
که حریفان همه زار از من و من از همه بیـــزار
هــر دم از سیــنه این خـاک دلــــی زار بـنـالـد
که گلــــــی بودم و بازیـــــچه گلچـــین دل آزار
گل بجوشید و گلابش همه خیس عرق شرم
که به یک خنده طفـلانه چـه بـود آنهــــمه آزار
چشـــم نرگـس نگرانســت ولـی داغ شقایق
چشـــــــم خونــین شـــفق بیــند و ابر مـه آزار
ابـر از آن بر ســر گـلـهـای چمــــــن زار بگـرید
که خزان بیـند و آشـــفتن گـلـهـای چمـــن زار
شـهریـارســت و همین شـیوه شـیدایی بلبل
بگــــــذاریـد بگـریـد به هــوای گــل خـــــود زار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر